24 Δεκ 2011

Άγια Νύχτα… (άλλως «Χριστουγεννιάτικη ιστορία»)

Στους παλιότερους αναγνώστες του παρόντος ιστολογίου ο συνάδελφος και φίλος Νικήτας Κακκαβάς είναι γνωστός από κείμενα του, που έχουν δημοσιευθεί εδώ (Η μυστική πατρίδα και Κι όρθια η Πράξη σαν αλεξικέραυνο). Σήμερα, με μεγάλη χαρά (ανα)δημοσιεύω το διήγημα του "Άγια Νύχτα", μια διαφορετική Χριστουγεννιάτικη ιστορία, από την υπό έκδοσιν, εξαιρετική, συλλογή διηγημάτων "Το Ποτέ και το Τίποτα" (εκδόσεις Ιδιωτική Οδός).
Σκληρή τρυφερότητα, λογοτεχνική εν-αισθησία, ποιητικός ρεαλισμός.

                                                                            Χρόνια Πολλά σε όλους με υγεία και δημιουργικότητα.

Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων ο αστυνόμος Αρσενίου έχει βάρδια στον Αστυνομικό Τμήμα Κρυσταλλοπηγής. Στην περιπολία συλλαμβάνει έναν νεαρό Αλβανό λαθρομετανάστη, τον
Agim. Λίγο πριν επιστρέψουν στο κρατητήριο ο Αρσενίου παίρνει μια απρόσμενη απόφαση…

Κανείς δεν τον ρώτησε
αν ήθελε να γεννηθεί καταδότης.
Όμως, σκέφτονταν,
πως αν δεν πρόδιδε
δεν θα υπήρχε Σταύρωση
δεν θα υπήρχε Ανάσταση
Χωρίς Ισκαριώτες
νόμους δε θα ‘χαν οι σταυρωτές.

Δ. Νικορέτζος «Το παράπονο του Ιούδα»

21 Δεκ 2011

Ποιος θα διατυπώσει την αισιόδοξη αφήγηση;.... Tα ξύλινα τείχη

Ενθουσιασμός φως εν τη ψυχή ποιεί προς το μέλλον
Πλούταρχος

Η βάση της αισιοδοξίας είναι αγνός τρόμος
Οscar Wilde

Aν κοιτάξεις για πολύ ώρα την άβυσσο, στο τέλος και η άβυσσος θα κοιτάξει εσένα
Friedrich Nietzsche

H απαισιοδοξία ποτέ δεν κέρδισε καμία μάχη
                                                                                    Dwight Eisenhower

                                                                                    Eίμαι απαισιόδοξος λόγω ευφυϊας και 
                                                                                    αισιόδοξος λόγω θέλησης
                                                                                    Αntonio Gramsci


Υπάρχουν δύο φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους γεγονότα-πραγματικότητες που με παρακίνησαν στη συγγραφή του παρόντος σημειώματος, κυρίως γιατί σε δεύτερη ανάγνωση, αισθάνομαι ότι σχετίζονται μεταξύ τους. 

14 Δεκ 2011

Disziplin über alles. Ποιο είναι το πραγματικό νόημα της πειθαρχίας;

H σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. της προηγουμένης εβδομάδας αντιμετωπίσθηκε στη χώρα μας με λιγότερο επικοινωνιακό θόρυβο και με σαφώς λιγότερη δραματοποίηση απ'ότι οι προηγηθείσες (του Μαρτίου, του Ιουλίου και του Οκτωβρίου). Οι λόγοι της σχετικά "χλιαρότερης" υποδοχής των αποτελεσμάτων της συνόδου αυτής από ελληνικής πλευράς είναι δύο κυρίως: αφ'ενός
δεν ήταν η Ελλάδα αυτή τη φορά και η εξυπηρέτηση του χρέους της το κυρίαρχο θέμα και αφ'ετέρου είχαμε μόλις λάβει τη "δόση μας" (την περίφημη έκτη δόση... θρίλερ). Ανεξάρτητα όμως από την οπτική του ελληνικού πολιτικού "συστήματος" και των ελληνικών ΜΜΕ στα ευρωπαϊκά δρώμενα, η τελευταία αυτή σύνοδος κορυφής υπήρξε πιθανότατα η πιο σημαντική (τόσο για τις αποφάσεις που ελήφθησαν, όσο και για εκείνες που δεν ελήφθησαν) για το μέλλον της ΕΕ και του κοινού νομίσματος από τη συνθήκη του Μααστρίχτ και εντεύθεν και, υπό την έννοια αυτή, έχει νομίζω νόημα μια απόπειρα αποτίμησης των αποτελεσμάτων της.

10 Δεκ 2011

Κι όρθια η Πράξη σαν αλεξικέραυνο


To κείμενο αυτό είναι του συναδέλφου Νικήτα Κακκαβά και το (ανα)δημοσιεύω με ιδιαίτερη χαρά.

Κι όρθια η Πράξη σαν αλεξικέραυνο 1
(άλλως «Φουρφούρας Web TV  vs   Φούφoτων των παραθύρων της κανονικής ΤV»)

γράφει ο Νικήτας Π. Κακκαβάς
Καρδιολόγος 


Υπάρχει πάντα στην παιδική μας ηλικία μια στιγμή που ανοίγει μια πόρτα και μπαίνει το μέλλον.



       
            Όποιος μεγάλωσε στη φυλακή, τη φυλακή θυμάται.                                                                                                         
                                                                         Όποιος μεγάλωσε στο παλάτι, το παλάτι θυμάται.                                                                                                 
Ινδική παροιμία


        Σε κάθε σχολείο ανάμεσα στους δέκα-είκοσι δασκάλους υπάρχει και ένας που ξεχωρίζει. Ένας δάσκαλος που τον θυμόμαστε για χρόνια μετά, μέχρι τα γεράματα μας, με αγάπη και αληθινή συγκίνηση. Ένας δάσκαλος που κατάφερε να τρυπώσει στο άβατο της παιδικής μας ψυχής και έφερε ένα εντελώς νέο φως. Και χάρη σ' αυτό το «Δεύτε λάβετε φως» - φως μικρού κεριού ή ολόλαμπρου ήλιου δεν έχει σημασία -  μέσα στην κυνικότητα και στην αδιάφορη καθημερινότητα του ενήλικα, που μοιραία όλοι μεταμορφωθήκαμε, διασώζεται και αχνοφέγγει ακόμα ό,τι καλό διαθέτουμε εντός μας.

6 Δεκ 2011

Αdeus Socrates

Υπάρχουν ορισμένα γεγονότα, που ενώ, δεν τα βιώνει κανείς με ενεργό προσωπική συμμετοχή, μένουν ανεξίτηλα χαραγμένα στην μνήμη, και θυμάται με λεπτομέρεια που ήταν και τι έκανε όταν συνέβησαν. Σαν τέτοιο γεγονός περιγράφεται από πολλούς η κατάρρευση των διδύμων πύργων. Για μένα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

 Ήταν ένα καλοκαιρινό απόγευμα του 1982 στο πατάρι ενός βενζινάδικου στην Κοζάνη. 3-4 πιτσιρικάδες, που νομίζαν ότι αρχίζουν να γίνονται άνδρες και 3-4 άνδρες που δεν είχαν πάψει να αισθάνονται πιτσιρικάδες. Τα μάτια καρφωμένα στην μικρή οθόνη (που στην έγχρωμη εκδοχή της, είχε λίγους μήνες πριν μπει στη ζωή μας), οι καρδιές όλων μας συντρόφευαν την προσπάθεια της ομάδας με τα κίτρινα-μπλε, που μάγευε στα ισπανικά γήπεδα του Μουντιάλ του ’82. Δεν ήταν μόνο, ότι επρόκειτο για τη θεαματικότερη ίσως εθνική ομάδα που πάτησε ποτέ το χορτάρι ποδοσφαιρικού γηπέδου, ήταν και η μυθική σχεδόν διάσταση που είχαν στα μάτια μας οι μάγοι από την Λατινική Αμερική (Βραζιλιάνοι και Αργεντίνοι), για τους οποίους ακούγαμε και διαβάζαμε, αλλά βλέπαμε σε δράση από σπάνια έως καθόλου. Η αποκλειστικά κρατική τότε τηλεόραση μετέδιδε ποδοσφαιρικούς αγώνες με το σταγονόμετρο (κυρίως αγγλικό πρωτάθλημα ένα αγώνα κάθε Σάββατο, τον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας, τους τελικούς των ευρωπαϊκών κυπέλλων και τα λιγοστά παιχνίδια των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη) και οι λατινοαμερικάνοι άσσοι που βλέπαμε για πρώτη φορά εκείνο το καλοκαίρι ήταν για μας φρούτο...εξωτικό. Τη Βραζιλία εκείνη την ερωτευτήκαμε κεραυνοβόλα. Από το συγκλονιστικό παιχνίδι των ομίλων κόντρα στην ισχυρή ΕΣΣΔ, όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ με ένα σουτ του Μπαλ από το ...Κίεβο που «έπνιξε» ένας απίστευτης ανικανότητας Βραζιλιάνος τερματοφύλακας ο Βαλντίρ Πέρεζ.

1 Δεκ 2011

Η ευρωπαϊκή αντίληψη της Ελλάδας (Από τον Βύρωνα στα PIIGS)

Τι είναι ο Ευρωπαίος; 
Είναι αυτός που έχει υποστεί φιλοσοφικά την επίδραση της αρχαίας ορθολογιστικής σκέψης, που έχει ζήσει με την ιουδαϊκοχριστιανική πνευματικότητα κι έχει υποστεί την επίδραση της ρωμαϊκής διοίκησης και των ρωμαϊκών θεσμών. 
Αθήνα, Ιερουσαλήμ και Ρώμη. 
Η κατανόηση, η συνείδηση, ο νόμος.
Χωρίς αυτά δεν υπάρχει Ευρώπη.


Paul Valery 
(Γάλλος ποιητής και φιλόσοφος, 1871-1945)


Το κείμενο αυτό αποτελεί τη φυσική συνέχεια του προηγουμένου (Η ελλαδική αντίληψη της Ευρώπης (No money, no honey)), αν και θα πρέπει εξ’αρχής να ομολογήσω, ότι μεθολογικά δεν είναι ορθό να επιχειρείς να προσεγγίσεις την οπτική του παρατηρητή σε ένα σύστημα, όπου είσαι ο παρατηρούμενος. Επειδή όμως οι σχέσεις των ανθρώπων και των κοινωνιών δεν διέπονται κατά απόλυτο και μονοσήμαντο τρόπο από τους νόμους της φυσικής, θα επιχειρήσω μια προσέγγιση στον τρόπο θέασης της Ελλάδας από τους Ευρωπαίους εταίρους της.
Το ζήτημα μπερδεύεται ακόμη περισσότερο όταν τεθούν περισσότερα ερωτήματα, όπως: Όταν λέμε Ευρώπη τι εννοούμε; Είναι ίδια η αντίληψη των Ισπανών ή των Πορτογάλων με αυτή των Γερμανών ή των Ολλανδών; Είναι η προσέγγισση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων αντιπροσωπευτική των απόψεων των κοινωνιών τους; Τι αντιλαμβάνονται αυτοί ως Ελλάδα; Διαχωρίζουν (και μάλιστα ανέκαθεν) τους αρχαίους από τους νέο-έλληνες; Mήπως οι συζητήσεις, οι κραυγές, οι υπερβολές, τα συνεχή δημοσιεύματα στο διεθνή τύπο και το διαδίκτυο σχετικά με την Ελλάδα και τους Έλληνες είναι απλώς ένα σύμπτωμα του πανικού και του φόβου όλων, μπροστά στην ανεξέλεγκτη (όπως εξελίσσεται) δυναμική της κρίσης;

Ας προσπαθήσουμε να δούμε το θέμα νηφάλια.