24 Μαΐ 2012

Mάνταμ Μέρκελ: «Τι δεν καταλαβαίνεις;..»

Πρέπει εξαρχής να ομολογήσω ότι ο τίτλος του κειμένου είναι, σε σχέση με το περιεχόμενο του, κάπως παραπλανητικός και, υπό την έννοια αυτή, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ενδεχομένως και φθηνιάρικα πιασάρικος. Νομίζω όμως, ότι μια χιουμοριστική θέαση των γεγονότων και των προσώπων δεν βλάπτει γενικά, αλλά και ειδικά αυτή τη μάλλον ζοφερή περίοδο, και θα παρακαλούσα τον αναγνώστη υπό αυτό το πρίσμα να δει τον τίτλο, αλλά και τη συνοδό εικόνα. Δεν έχω, λοιπόν, την πρόθεση να ασχοληθώ σοβαρά ή ειρωνικά, όπως συνηθίζεται τις τελευταίες ημέρες, με τον αρχηγό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ούτε με τη γλωσσομάθεια του, ούτε με τις ευρωπαϊκές περιπέτειες του, ούτε με τη μάλλον ατυχώς χιουμοριστική προειδοποίηση που απηύθυνε στον νεοεκλεγέντα πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας. Εκείνο όμως, που νομίζω ότι αξίζει μιας περαιτέρω εξέτασης, είναι η φαινομενικά ακατανόητη παραίνεση(;)- απαίτηση(;) της Γερμανίδας καγκελαρίου στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας για παράλληλη με τις εκλογές διενέργεια δημοψηφίσματος με θέμα την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Παρά τη χαλαρή διάψευση της εν λόγω συζήτησης από τη καγκελαρία, δεν υπάρχει, νομίζω, καμία αμφιβολία ότι το συγκεκριμένο διάβημα της  γερμανικής πλευράς έγινε. Είναι επίσης αφελές να υποθέσει κανείς ότι οι Γερμανοί δεν ήξεραν ότι η συζήτηση αυτή θα διέρρεε και θα δημοσιοποιείτο. Και εύλογα διερωτάται κάποιος, τι επιδίωκε η γερμανική πλευρά με την ενέργεια αυτή. Διότι, αν μεν υποθέσουμε ότι το δημοψήφισμα αυτό τελικώς διεξήγετο, και μάλιστα ταυτόχρονα με εθνικές εκλογές, το πιθανότερο είναι ότι θα αναιρούσε τον δημοψηφισματικό χαρακτήρα που τείνουν να λάβουν ή που επιθυμούν να προσδώσουν σε αυτές οι εκλογές οι υποτιθέμενες "φιλοευρωπαϊκές" πολιτικές δυνάμεις και απελευθερωμένα (τρόπον τινά) πολλοί εκλογείς θα ψήφιζαν ΝΑΙ στο ευρώ στη μία κάλπη και κάποιο "αντιμνημονιακό" κόμμα στην άλλη!
   Αν πάλι αυτό το δημοψήφισμα δεν διεξαχθεί (όπως βέβαια θα γίνει, και ήταν απολύτως εύκολο να προβλεφθεί, ως η πιθανότερη εξέλιξη) η εκ προοιμίου βεβαία δημοσιοποίηση της πρότασης της καγκελαρίου εκλαμβάνεται από την ελληνική κοινή γνώμη (και δικαίως) ως ωμή παρέμβαση στα πολιτικά τεκταινόμενα της χώρας, γεγονός που προφανώς ευνοεί πολιτικά, και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο, τα κόμματα με σκληρή "αντιμνημονιακή" αντζέντα. Με δύο λόγια, η πρωτοβουλία της "σιδηράς  Frau" θα μπορούσε άνετα να την  κατατάξει, (ως προς το πολιτικό αποτέλεσμα της πρότασης της),  ως την ...Ανατολικογερμανική συνιστώσα του ... ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (για να κάνουμε και λίγο πλάκα).

    Εμείς εδώ διεξάγουμε μία εν πολλοίς αδιέξοδη κουβέντα για τον αν θα επαναδιαπραγματευθούμε", θα "επανεξετάσουμε", θα απαγκιστωθούμε από, ή θα "καταγγείλουμε" μονομερώς το μνημόνιο, χωρίς κανείς (εκατέρωθεν) να καταθέτει ένα σοβαρό εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας, αναδιάρθρωσης της αποσαθρωθείσας παραγωγικής βάσης, επαναλειτουργίας και εξυγίανσης της διοικητικής δομής των κρατικών υπηρεσιών, στοιχειωδώς δίκαιης κατανομής της νομοτελειακής (εντός ή εκτός μνημονίου) λιτότητας. Επεκτείνουμε τη συζήτηση αυτή προσδίδοντάς της χαρτοπαικτική διάσταση, εκτιμώντας, οι μεν, ότι οι Ευρωπαίοι "μπλοφάρουν" και θα αναγκασθούν να υποκύψουν στην "εθνικά υπερήφανη" μονομερή καταγγελία του μνημονίου και θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν χωρίς όρους πλέον τα ελλείμματά μας για να μην καταρρεύσει ως ντόμινο η Ευρωζώνη από πιθανή αποχώρηση μας, και οι δε, ότι οι Ευρωπαίοι είναι πλέον προετοιμασμένοι, θα "αγοράσουν" τη δική μας μπλόφα και θα μας δείξουν ανενδοίαστα την πόρτα της εξόδου και της επιστροφής στην βαλκανική μας μιζέρια. Παράλληλα στην Ευρώπη, εκείνο που καθίσταται όλο και σαφέστερο, είναι ότι η κατάσταση, ως έχει, δεν θα συνεχισθεί για πολύ. Επιβεβαιώνεται καθημερινά η προειδοποίηση του Γερμανού κοινωνιολόγου Wolfgang Streeck (διευθυντή του ινστιτούτου Max Planck της Κολωνίας) ότι "σε συνθήκες γενικευμένης λιτότητας έρχονται σε σύγκρουση οι δύο θεμελιώδεις αρχές των μεταπολεμικών ευρωπαϊκών κοινωνιών: η αύξηση της παραγωγικότητας μέσω της ελεύθερης αγοράς και η ικανοποίηση κοινωνικών αναγκών μέσω του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος".

    Οι συσχετισμοί αλλάζουν. Η κρίση "καταπίνει" τη μία ευρωπαϊκή κυβέρνηση μετά την άλλη. Οι πρόσφατες εκλογές σε Ελλάδα, Γαλλία (πρώτος και δεύτερος γύρος) και στο γερμανικό ομόσπονδο κρατίδιο της Ρηνανίας-Βεστφαλίας, αυτό δείχνουν. Οι Γερμανοί πιθανώς αντιλαμβάνονται (εμμονικοί μεν, αλλά και ορθολογιστές όντες), ότι σύντομα θα αναγκασθούν να συναινέσουν σε μια πιο συνεκτική, αλληλέγγυα και πολύπλευρη (πέραν της ισοπεδωτικής λιτότητας) ευρωπαϊκή πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης. Ενδεχομένως προετοιμάζονται πολιτικά και οικονομικά για τη στροφή τους αυτή. Έχω την αίσθηση (και εύχομαι να κάνω λάθος) ότι ένα ισχυρό τμήμα της πολιτικοοικονομικής τους ελίτ, με ιδιαίτερη επιρροή στο παρόν κυβερνητικό τους σχήμα, εκτιμά ότι πολιτικά θα "περάσουν" ευκολότερα την αναπόφευκτη αυτή αλλαγή γραμμής πλεύσης στη γερμανική κοινή γνώμη, αν έχει προηγηθεί η "θυσία" του "μαύρου προβάτου", η αποπομπή του "λεπρού", η εκτομή του "γαγγραινώδους μέλους", η εξαίρεση του "καρκινώματος" του "ευρωζωνικού οργανισμού". Το κρίσιμο εδώ, πολιτικά και οικονομικά, σημείο, είναι να φανεί, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι αυτό γίνεται με αμειγώς ελληνική ευθύνη και υπαιτιότητα. Προσπαθούν, δηλαδή, ενδεχομένως, να μας εξωθήσουν να εξέλθουμε μόνοι μας, εμφανίζοντας μας (εδώ και καιρό) ως πολιτικά και οικονομικά ιδιάζουσα και "ανίατη" περίπτωση (όχι και ιδιαίτερα δύσκολη προσπάθεια, είναι η αλήθεια), για να δικαιολογήσουν ακολούθως ως αναγκαία, τη νομοτελειακή στροφή τους σε μια πιο ορθολογική, ευέλικτη  και "αναπτυξιακή" πολιτική, για να αποφευχθεί μια πανευρωπαϊκή κατάρρευση. Μας επιφυλάσσεται κοντολογίς, η τύχη της Ιφιγένειας (και ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις: δεν θα μας σώσει δια απαγωγής καμία Άρτεμις). ΄
 
   Έχω τη γνώμη, ότι δεν θα έπρεπε να τους κάνουμε τη χάρη....


Ιnfo: "Γιατί η Ελλάδα δεν θα βγει τώρα από το ευρώ και γιατι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο καλύτερος σύμμαχος της τρόικας".


A, αν έχετε λίγο χρόνο, δείτε και αυτό το βίντεο. Αξίζει τον κόπο.

11 σχόλια:

  1. Καταπληκτικό το video! Το είχα δει πριν από πολύ καιρό στον κινηματογράφο... Ευχαριστούμε που μας το θύμησες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προσυπογράφω. Οι συσχετισμοί αλλάζουν σε όλη τη χώρα. Σήμερα κινούνται με τρομοκρατικά διλήμματα και ρητορείες διχαστικές άλλων εποχών. Επιστρατεύουν την κινδυνολογία και τις συκοφαντίες/ψεύδη επειδή φοβούνται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στην περίπτωση του ελληνικού ζητήματος συγκρούονται στα βάθη της γερμανικής ψυχής - στα οποία «καταδύεται» κανείς μόνο...με ειδικό εξοπλισμό - δύο βασικές «συνιστώσες» του γερμανικού πολιτισμού: ο ηθικισμός (ανάμεικτος εδώ και με την διαπολιτισμική αποστροφή προς τους Νοτίους), που επιτάσσει να τιμωρηθεί η Ελλάδα για τις αμαρτίες της αποβαλλόμενη από το ευρώ, και η ασκητική τσιγκουνιά, λόγω της οποίας δεν θα ήταν επιθυμητό το εξαιρετικά δαπανηρό ντόμινο που θα μπορούσε να προκαλέσει η έξοδος της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα. Υπάρχει, δηλαδή, και εκεί μια έντονα διλημματική κατάσταση. Είναι, φυσικά, ελκυστική η ιδέα να μην κάνουμε την χάρη στους Γερμανούς, ενόσω διαφαίνεται ότι ο ηθικισμός έχει το πάνω χέρι και σπρώχνει την Ελλάδα προς την έξοδο. Από την άλλη μεριά, το πιθανότερο είναι πως ό,τι και να επιλέξουμε, ούτε θα κάνουμε ούτε δεν θα κάνουμε τη χάρη στους Γερμανούς. Θα «περάσουμε» και πάλι απλά δίπλα τους (daneben [=παραπλεύρως, παραδίπλα], όπως λένε και οι ίδιοι) ως πολιτιστικά ασύμπτωτοι και αμοιβαία ακατανόητοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το σενάριο που περιγράφεις,φίλε,δεν μπορεί να αποκλειστεί.Η άκομψη παρέμβαση Μέρκελ προφανώς θα ενίσχυε σε επίπεδο εντυπώσεων το ΣΥΡΙΖΑ,αυτό ήταν κάτι που οι Γερμανοί δεν μπορεί να μην περίμεναν.
    Από κεί και πέρα,στο "δια ταύτα" έχω μείνει με την απορία:εντάξει,να μην τους κάνουμε τη χάρη,αλλά να κάνουμε τί? Η μόνη επιλογή που έχουμε ως πολίτες είναι η ψήφος μας.Ποιά επιλογή ψήφου μπορεί να αποτρέψει ένα τέτοιο σενάριο? Αν υπάρχει κάποια,εκτιμώ πως είναι μειοψηφική αυτή τη στιγμή.

    ΥΓ Με το μήνυμα του βίντεο διαφωνώ ειδικώς και γενικώς.Ειδικώς επειδή,για την παρούσα κρίση δεν ευθύνεται η ιδιωτική κατανάλωση,αλλά η κρατική σπατάλη.Γενικώς,επειδή,κατά την άποψή μου,η φτώχεια αντιμετωπίζεται εγκυρότερα με την αύξηση του παραγόμενου πλούτου και όχι με προτάγματα αναδιανομής του υπάρχοντος.Ο επάρατος καπιταλισμός-με τα όσα μειονεκτήματά του-έχει ιστορικά εξαλείψει σημαντικό τμήμα της ανθρώπινης φτώχειας.Αντίθετα,οι σοσιαλιστικές πρακτικές,διαχρονικά επιδείνωσαν τη φτώχεια όποτε εφαρμόστηκαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας ξεκινήσω από το βίντεο. Πέραν του ότι είναι μια άρτια καλλιτεχνικά διαχείριση μιας έξυπνης ιδέας, στην ουσία του δεν νομίζω ότι καταδικάζει την κατανάλωση με τρόπο μονοσήμαντο και ιδεοληπτικό, αλλά την αντίληψη ότι μπορεί κάποιος ή ένας λαός ολόκληρος να υπερκαταναλώνει χωρίς να βασίζεται σε μια στοιχειωδώς υγιή παραγωγική βάση (η κατάληξη της ταινίας είναιτα στέρφα ακαλλιέργητα χωράφια...). Τα περί σοσιαλισμού, εγώ δεν τα είδα στην ταινία αυτή.

      Διαγραφή
  5. Απο το πακέτο διάβασμα=καλοί βαθμοί ο γιός μου συστηματικά καταψηφίζει το πρώτο και απαιτεί το δεύτερο.
    Έχω σταματήσει να του εξηγώ τη σχέση του πρώτου με το δεύτερο. Στο τέλος του χρόνου θα το καταλάβει μόνος του και θα αποφασίσει μόνος του αν το διάβασμα και οι καλοί βαθμοί, δηλαδή το μέλλον του, αξίζουν τις απαραίτητες θυσίες τώρα, σε ελεύθερο χρόνο και διασκέδαση με τους φίλους του.
    Αυτό είναι και ήταν πάντα το δίλημμα για τον καθένα μας ξεχωριστά και για τις κοινωνίες σαν σύνολο.
    Τα διλήμματα τύπου ναί ή όχι στο μνημόνιο, ναί ή όχι στα δανεικά κλπ είναι προιόντα της virtual reality μέσα στην οποία έχουμε εγκλωβιστεί και απο την οποία πολύ σύντομα θα απελευθερωθούμε. Είτε έτσι, είτε αλλοιώς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η κεντρική άποψη που αναλύω ανωτέρω από τη σκοπιά μιας ειδικότερης εμού.

    Σταματήστε την Ευρώπη, η Ελλάδα «πρέπει» να κατέβει...
    Της Ζέζας Ζήκου


    "Η ιδέα μιας νέας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής που θα μπορούσε να διασφαλίσει την αποφυγή της επανάληψης μιας παρόμοιας κρίσης, έχει συμφωνηθεί στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες. Ο ρόλος της Ελλάδας, όμως, ως «χρήσιμου θύματος» θα αποβεί ολέθριος μεν για τη χώρα μας, αλλά είναι εξαιρετικά επικίνδυνος και για τους ίδιους.

    Πληθαίνουν οι ενδείξεις πως η Μέρκελ συνομολόγησε το «plan C», με βάση το πανθομολογούμενο συμπέρασμα ότι το ευρώ δεν μπορεί να επιβιώσει επί μακρόν χωρίς η ΕΚΤ να εγκαταλείψει την –επιβεβλημένη από τη Γερμανία! – αντιπληθωριστική πολιτική, χωρίς να παρακάμψει το αυστηρό καταστατικό της και χωρίς να λειτουργήσει ως πραγματική κεντρική τράπεζα, ικανή να σταθεροποιήσει τις αγορές των κρατικών και τραπεζικών ομολόγων με νέο χρήμα που η ίδια τυπώνει. Για να παρακαμφθούν οι μεγάλες αντιστάσεις σε μια τέτοια «απαγορευμένη επιλογή», η Ευρωζώνη χρειαζόταν ένα «υπαρξιακό σοκ». Οπως ακριβώς το σοκ από την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 επέτρεψε στο Κογκρέσο να εγκρίνει τη διάσωση της Wall Street από το κράτος, έτσι ακριβώς μία ελληνική χρεοκοπία θα μπορούσε να «αξιοποιηθεί» για να διασωθεί η Ευρωζώνη."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πληθαίνουν οι παρόμοιες εκτιμήσεις ανθρώπων που εκκινούν από διαφορετικές αφετηρίες

    Η κρίση στο Νότο και το Βερολίνο. Του Σταύρου Λυγερού



    «Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα θα θυσιασθεί για να χρησιμοποιηθεί η θυσία της ως καταλύτης για να γίνουν όλα όσα δεν γίνονται τώρα για τη διάσωση της Ευρωζώνης. Εάν υπάρχει αυτό το σχέδιο, πίσω του δεν βρίσκονται όσοι επιδιώκουν την εμβάθυνση, αλλά οι κύκλοι που θεωρούν πως ό, τι ήταν να κερδίσει η Γερμανία από το ευρώ ουσιαστικά το έχει κερδίσει και ως εκ τούτου δεν έχει λόγο να βάλει το χέρι στην τσέπη.
    Πράγματι, μια μειοψηφική μερίδα της γερμανικής άρχουσας τάξης θεωρεί ότι είναι προτιμότερο να διακινδυνεύσει την επιβίωση του ευρώ από το να πληρώσει ένα λογαριασμό που γίνεται ολοένα και μεγαλύτερος. Αυτός είναι ο λόγος που ερωτοτροπούν με την ιδέα να σπρώξουν την Ελλάδα εκτός ευρώ, με το επιχείρημα ότι είναι μαύρη τρύπα.»

    Ο Ιρλανδός, ο Ισπανός και ο Έλληνας. Του Παύλου Τσίμα.



    «Το Ισπανικό πρόγραμμα είναι, λοιπόν, μια πρώτη, μετά από δύο χρόνια, ήττα των δογματικών της ιδεολογίας της αγοράς. Η συνταγή της «διάσωσής» της (που δεν συντελέστηκε ακόμη, έχει πολλά επεισόδια ακόμη αυτό το έργο) είναι αυτή που θα έπρεπε να είχε εφαρμοστεί και για την Ιρλανδία, αν δεν είχε παρεμβληθεί το βολικό θύμα- η Ελλάδα.

    Η οποία ετοιμάζεται να γίνει για δεύτερη φορά ένα βολικό θύμα. Να επιτρέψει στο Βερολίνο να δοκιμάσει για δεύτερη φορά, το ίδιο κόλπο: με την έξωση της Ελλάδας από την ευρωζώνη να δικαιολογήσει στην γερμανική κοινή γνώμη την στροφή που ετοιμάζεται να κάνει στην ευρωπαϊκή του πολιτική, την υιοθέτηση του ευρωομολόγου, την μετατροπή της ΕΚΤ σε δανειστή τελευταίας καταφυγής και ούτω καθ' εξής. Αλλά το δις εξαμαρτείν ουκ έθνους σοφού...»

    Το άγχος των εταίρων και πιστωτών μας. Του Μιχαήλ Γ. Ιακωβίδη



    «Δυστυχώς για μας, τον τελευταίο καιρό συζητείται ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο ίσως μπορέσει να ωθήσει τους Γερμανούς να μεταβάλουν τη στάση τους, αρχής γενομένης από την υποστήριξη των ισπανικών τραπεζών. Συζητείται πλέον η δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί μια ελληνική καταστροφή όχι ως πειραματόζωο, αλλά τουναντίον, ως το γεγονός που θα επιτρέψει στη γερμανική ηγεσία να εξηγήσει στους ψηφοφόρους της γιατί πρέπει να αλλάξει τη στάση της - και δη έναντι των άλλων, πιο αξιόπιστων κρατών. Ετσι, γίνονται προετοιμασίες για τον συνδυασμό του Grexit με στενότερη ενοποίηση και υποστήριξη της Iσπανίας και της Iταλίας».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ...Και από το εξωτερικό, και πιο συγκεκριμένα από τον Βρετανό υπουργό Οικονομικών...
    Οσμπορν: Η Γερμανία θα «θυσιάσει» την Ελλάδα για να εξευμενίσει το λαό της

    «Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ μπορεί να είναι το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσει η Ευρωζώνη προκειμένου να «πειστούν» οι Γερμανοί να σώσουν τον ενιαίο νόμισμα, δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας, Τζορτζ Οσμπορν.

    Η δήλωση αυτή του βρετανού υπουργού απηχει τις απόψεις εκείνων που θεωρούν ότι η γερμανική κοινή γνώμη θα συναινέσει και θα δεχτεί να πληρώσει η Γερμανία για τη διάσωση των οικονομιών του Νότου μόνο αν η Ελλάδα βγει εκτός ευρώ».

    ΑπάντησηΔιαγραφή