Όσοι υποδυόμαστε τους έκπληκτους και τους σοκαρισμένους μετά την «αποκάλυψη» της εξίσωσης: «σφαίρες αντί μεροκάματου», στις δουλοπαροικίες της Ηλείας, είμαστε τουλάχιστον υποκριτές. Η ιστορία αυτή είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια, πριν από την οικονομική κρίση, πριν από το μνημόνιο, πριν από την καταρράκωση της νομικής προστασίας της εργασίας, πριν από την εσωτερική υποτίμηση, πριν από την ανάγκη για «ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας», πριν από τις συζητήσεις για το «μοναδιαίο κόστος εργασίας», πριν από τις «ειδικές οικονομικές ζώνες» και τα «κίνητρα για τους επενδυτές». Η ιστορία αυτή είναι γνωστή ήδη από τα χρόνια της ευμάρειας. Ξέραμε όλοι ότι υπήρχαν σύγχρονοι σκλάβοι στα φραουλοχώραφα των τσιφλικάδων-επενδυτών.
19 Απρ 2013
16 Απρ 2013
A.E.K.
To θέμα με «πονάει» πολύ. Δύσκολο να το εξηγείς σε κάποιον μη φίλαθλο, άνευ νοήματος να το αναλύεις σε έναν φίλαθλο που από παιδάκι αγαπά μια ομάδα. Το ποδόσφαιρο είναι, όπως έλεγε ο μεγάλος Καταλανός συγγραφέας Μανουέλ Βάθκεθ Μολνταμπάν, «μια θρησκεία σε αναζήτηση Θεού».
Γράφθηκαν πολλά και θα γραφούν ακόμη περισσότερα. Αισθάνομαι «άδειος» για να προσθέσω κάποιο σχόλιο. Θα παραθέσω όμως, ένα πολύ καίριο -εκτιμώ- κείμενο του παναθηναϊκών φρονημάτων -αν δεν κάνω λάθος- blogger Old boy.
Γράφθηκαν πολλά και θα γραφούν ακόμη περισσότερα. Αισθάνομαι «άδειος» για να προσθέσω κάποιο σχόλιο. Θα παραθέσω όμως, ένα πολύ καίριο -εκτιμώ- κείμενο του παναθηναϊκών φρονημάτων -αν δεν κάνω λάθος- blogger Old boy.
7 Απρ 2013
Αll politics is local
Ο Tip O’ Neill, ένας ισχυρός άνδρας του Καπιτωλίου της Ουώσινγκτον στις αρχές της δεκαετίας του ’80 συνήθιζε να λέει "All politics is local" , σε (ελεύθερη) μετάφραση: «Η πολιτική είναι πάντα τοπική υπόθεση». Μπορεί η τοποθέτηση αυτή να φαντάζει κάπως απόλυτη και δογματική, όπως εν πολλοίς συμβαίνει με κάθε «αποφθεγματικού» χαρακτήρα ρήση, αλλά συμπυκνώνει μια αλήθεια-πραγματικότητα που συχνά μας διαφεύγει, όταν εξετάζουμε ή σχολιάζουμε θέματα όπως οι διακρατικές σχέσεις, οι ισορροπίες εντός διεθνών οργανισμών ή ενώσεων (π.χ Ευρωπαϊκή Ένωση) ή οι συχνά ακατανόητες έως απολύτως ανιστόρητες αποφάσεις οργάνων (π.χ. Εurogroup): στις αποφάσεις, τις επιλογές και τη συμπεριφορά ακόμη και των μεγάλων κρατών και των πολιτικών τους ηγεσιών ρόλο δεν παίζουν μόνο τα γεωπολιτικά και μακρο-οικονομικά τους συμφέροντα και σχεδιασμοί, αλλά συχνότατα (αν όχι πάντα) και οι ανάγκες πολιτικής διαχείρισης στο εσωτερικό των χωρών τους καθώς και οι προτεραιότητες που αφορούν το προσωπικό πολιτικό μέλλον των εκάστοτε πρωταγωνιστών. Η ιστορία μάλιστα βρίθει παραδειγμάτων εκλογικής «τιμωρίας» μεγάλων ηγετικών φυσιογνωμιών που τρόπον τινά αγνόησαν ή παρέβλεψαν την αρχή ότι «η πολιτική είναι -πρωτίστως έστω- τοπική υπόθεση»: Ο Χαρίλαος Τρικούπης ταπεινώθηκε εκλογικά το 1895, όταν τη βουλευτική του έδρα στο Μεσολόγγι κατέλαβε (με διαφορά τεσσάρων ψήφων) κάποιος... Γουλιμής, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, αφού είχε διπλασιάσει την έκταση της Ελλάδος, ηττήθηκε εν μέσω του μεγάλου εθνικού διχασμού στις εκλογές του 1920 (μη εκλεγόμενος καν βουλευτής), για να επακολουθήσει η Μικρασιατική καταστροφή, ενώ την ίδια τύχη είχε στις εκλογές του 1945 ο νικητής του Β’Παγκοσμίου Πολέμου Wíston Churchill, όταν γνώρισε την ήττα από τους Εργατικούς.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)