10 Δεκ 2016

Η νεωτερικότητα, ο ανορθολογισμός και η...θεία από το Σικάγο

Θα θυμάστε, φαντάζομαι, μια από τις πιο γνωστές και αγαπημένες ταινίες του παλιού, ηθογραφικού ελληνικού κινηματογράφου, τη  «Θεία από το Σικάγο», με την ανυπέρβλητη Γεωργία Βασιλειάδου. Στο φιλμ αυτό, παραγωγής 1957 (σε σενάριο και σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου), γυρισμένο σε μια εποχή που η χώρα πάλευε ακόμη να επουλώσει τις πληγές της κατοχής και του εμφυλίου και να θέσει τις βάσεις για την εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη που επακολούθησε, ο χαρακτήρας που ενσάρκωσε με το αστείρευτο ταλέντο και το μοναδικό της μπρίο η Γεωργία Βασιλειάδου εκπροσωπεί, πιστεύω, την «έξυπνη» εκδοχή της νεωτερικότητας που επιβάλλεται χωρίς να καταδυναστεύει, που εδραιώνεται χωρίς να ξεθεμελιώνει, που παρακάμπτει εμπόδια χωρίς να ισοπεδώνει.